De smeekbede van een oude slavin

Nederland en Engeland hebben nogal wat zeeslagen met elkaar uitgevochten. Over en weer werden schepen tot zinken gebracht of veroverd. Scheepsladingen werden, samen met de aanwezige post, tot ‘prijs’ verklaard. De Engelsen maakten keurige beschrijvingen van de Nederlandse buit en de bemanningen van de gekaapte schepen werden uitvoerig verhoord. De verslagen daarvan werden – samen met honderdduizenden in beslag genomen papieren – eeuwenlang bewaard, aanvankelijk in de donkere kelders en tochtige zolders van de Tower of London en later in The National Archives. Niemand keek ooit om naar deze unieke verzameling, die meer dan 38.000 zakelijke en persoonlijke brieven bevat van en aan Nederlandse zeelieden, kooplieden en hun familie. Geen van deze brieven bereikte ooit zijn bestemming. Sommige zijn tot op de dag van vandaag niet eens geopend.

Pas in 1980 werden deze Prize Papers door een Nederlandse onderzoeker ontdekt. Het bestaan van deze archiefschat bleef echter slechts in kleine kring bekend. Het project Sailing Letters wil daarin verandering brengen. De omvang van het materiaal is indrukwekkend en uniek en de brieven zelf geven een goed beeld van het alledaagse leven in de 17de en 18de eeuw.

Ieder Sailing Letters Journaal bevat transcripties van opmerkelijke brieven en documenten, voorafgegaan door een uitgebreide toelichting. Afbeeldingen van de originele brieven en documenten zijn te vinden op de bijbehorende dvd.

De journaals tonen de gevoelens van bevolkingsgroepen waarvan nauwelijks geschreven materiaal bewaard bleef. Een schrijnend voorbeeld is de brief van de voormalige slavin uit de titel van dit tweede deel in de reeks, gewijd aan de Nederlandse aanwezigheid in West-Indië.