Landschappen van de dood

Landschappen van de dood is het verhaal van Otto Dov Kulka, die als joodse jongen de gruwelen van Auschwitz heeft overleefd. Dov Kulka wordt na de oorlog hoogleraar geschiedenis aan de Hebreeuwse Universiteit in Jeruzalem, met als specialisatie de Holocaust. Eind jaren zeventig komt Dov Kulka voor het eerst terug in Auschwitz. Pas in het begin van de jaren negentig vat hij de moed op om zijn herinneringen op papier te zetten. Maar nu pas is de tijd voor Dov Kulka gekomen om het te publiceren. Otto Dov Kulka heeft een uitzonderlijk en uniek boek geschreven: een persoonlijk verhaal waarin zijn herinneringen aan de gruwelen van het concentratiekamp zijn opgetekend, maar waarin hij tegelijkertijd reflecteert op de werking van het geheugen en de verbeeldingskracht. De herinneringen aan de 11-jarige jongen in het kamp stroken niet altijd met de feitenkennis van de professor. Wat doet het geheugen met de feiten en wat is de rol van de verbeelding? Landschappen van de dood is een persoonlijk verhaal, maar het heeft een universele uitstraling en vormt een nieuw en bijzonder hoofdstuk in de geschiedenis van de Holocaustliteratuur.