Lustige geesten

Rederijkerskamers als Nederlandse variant op een vroegmoderne cultuur van publieke welsprekendheid, met het theater als uiltieme vorm hiervan.

Lustige geesten vertelt over de bijdrage van de rederijkerscultuur aan de opkomst van de (noordelijke) Nederlanden als Europees cultureel centrum. Rederijkers drukten de intellectuele en maatschappelijke missies van hun kamers uit in het kernbegrip retorica, dat verwees naar idealen van burgerlijkheid en het toepassen van kennis in een geëngageerde cultuur. Daarin was het schrijven en opvoeren van toneelspel, lied en gedicht bedoeld om de geest van jonge mannen uit gegoede families en de middenklasse te vormen. Zo droegen rederijkers onder andere bij aan de opkomst van een volkstalige geleerdencultuur.